اثر مصرف کوآنزیم q۱۰ متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی بر غلظت سرمی ast و کوفتگی عضلانی تأخیری دانشجویان پسر ورزشکار

هدف: استفاده از مکمل­های ضد اکسایشی، از فشار اکسایشی ناشی از تمرین­های شدید می­کاهد. از این­رو، هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف حاد مکمل کوآنزیم q10  بر غلظت آسپارتات آمینو ترانسفراز (ast) و کوفتگی عضلانی تأخیری (doms) متعاقب یک جلسه فعالیت مقاومتی در دانشجویان پسر ورزشکار انجام شد. روش شناسی: به این منظور 18 نفر دانشجوی ورزشکار با سابقه حداقل 6 ماه فعالیت ورزشی منظم (سن: 2/1±1/21 سال، وزن: 1/8±5/72 کیلوگرم، قد: 3/7±4/177 سانتیمتر و شاخص توده بدن: 1/2±2/23 کیلوگرم بر مترمربع) و با آرایش تصادفی به دو گروه مکمل کوآنزیم q10 و دارونما تقسیم گردیدند. در این مطالعه آزمودنی­ها 120 دقیقه قبل از انجام فعالیت، مکمل کوآنزیم q10  (200 میلی­گرم به ازای هر آزمودنی) یا دارونما (آرد) به روش دو سوکور مصرف کردند و در یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره­ای شامل پنج ایستگاه شرکت نموده که در سه دوره با 75 درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. غلظت ast در چهار مرحله قبل از مصرف مکمل یا دارونما، بلافاصله، 24 و 48 ساعت پس از فعالیت اندازه­گیری شد. doms علاوه برا ین زمان­ها در فاصله 72 ساعت پس از فعالیت ارزیابی شد. برای تحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه­گیری­های مکرر، آزمون های تعقیبی بونفرنی و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد تغییرات سطوح آنزیمی ast بین گروه مکمل و دارونما تفاوت معنی­داری نداشت (072/0=p). اما تغییرات doms بین دو گروه معنی­دار بود (032/0=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته­های حاضر به نظر می­رسد که مصرف حاد مکمل q10 ممکن است باعث افت doms (شاخص خستگی) و غلظت ast (شاخص آسیب سلولی) در دانشجویان پسر ورزشکار پس از انجام فعالیت مقاومتی شود.